Naar Giny (5)

Als alles bij de gynaecoloog goed gaat, dan mag je naar het spreekuur van de verloskundige, in plaats van Giny's spreekuur. Je leert dan vast een verloskundige kennen. Daarnaast geven ze vaak net weer wat andere info dan Giny. Bij mij was dat dit keer het geval. Johan ging voor het eerst niet mee. Hij wilde wel, maar ons programma was afgemeten vol. Ik zal jullie niet vermoeien met de inhoud van die dag, maar als ik zeg vol, dan is hij ook echt vol!
In de wachtkamer zat ik dan ook op hete kolen. Wat moet ik doen als het uitloopt? Dan zou ik niet op tijd bij de volgende 'afspraak' zijn. En de wachtkamer zat bomvol! Net vandaag natuurlijk. Gelukkig koelden de kolen snel af, want in een mum van tijd was ik aan de beurt. De eerste vraag van de verloskundige:"Bent u alleen?" Ik (meteen excuserend):"Nou we hebben nogal een drukke planning vandaag, maar mijn man komt eigenlijk altijd mee!" Alsof alle mannen altijd vrij kunnen krijgen voor bezoekjes aan dokters!
Naast wat achtergrondinformatie over hoe de verloskundigen werken, wat hun toegevoegde waarde is naast het Giny-bezoek en hoe het verdere verloop van de doktersbezoekjes er een beetje uit gaan zien, kreeg ik natuurlijk wat onderzoeken. Mijn bloeddruk was (voor mijn doen) extreem laag: 100/60. Op zich geen probleem. Volgens de verloskundige was het gebruikelijk dat mijn bloeddruk rond deze periode wat zakt. Meest stijgt hij na enkele weken weer, en dan blijft hij hoog. Het is dan vooral zaak dat hij niet te hoog wordt. Niets om me druk over te maken dus. Het verklaart misschien wel waarom ik het de afgelopen dagen zo koud had?
Vervolgens moest ik de erker van onze zoon ontbloten. Na wat voel- en drukwerk, constateerde zij, dat de grootte van mijn baarmoeder ongeveer twee weken voor liep. Op zich hoeft dat niets te betekenen. Het kan zijn dat het kindje wat groot is (en als ik naar Johan en mij kijk lijkt me dat best logisch), maar het zou ook kunnen dat ik veel vruchtwater heb. Het hartje was vervolgens snel te vinden en dat kedeng-kedengt prima! Dus het zag er weer goed uit!
Over twee weken moet ik wel naar Giny. Hij gaat dan meten hoe zwaar het kindje is, dus dan zullen we wel weten waar zijn grote huis vandaan komt. Ik kan er in ieder geval weer even tegen. Onze zoon hopelijk ook!

Week 28

Hoera! Een mijlpaal bereikt! 'Wij' zijn nu 28 weken. Wat dat betekent? Het houdt in dat ons kindje - als het nu geboren zou worden - een redelijke overlevingskans heeft. Natuurlijk is het nog veel te vroeg en we prenten zoonlief in, dat hij nog maar lekker een tijdje in mama's buidel moet blijven zitten. Maar mocht hij nu al puberaal gedrag gaan vertonen - de puberteit begint immers steeds vroeger - en tegen onze adviezen ingaan, dan maakt hij een redelijke kans. En daar word ik best vrolijk van. En onze zoon ook, want op het moment dat ik het woord 'vrolijk' typte, voelde ik zijn vreugdesprongetje...

Zo vader zo ...?

Zoon! Zo, het grote woord is eruit! De meeste mensen in onze omgeving wisten al dat we een zoon zouden krijgen. Vandaag kregen we echter een pretecho. Als hierop ook duidelijk zou zijn dat ons kindje een wormvormig aanhangseltje zou hebben, dan gaan we er helemaal vanuit. Dus bij deze!

Gisterenavond hield onze kleine man ons - in ieder geval mij - wakker met zijn getrappel. Wel erg gezellig, maar daardoor was ik er heilig van overtuigd, dat hij tijdens de echo (weer) zou liggen pitten. En jawel hoor! Ons mannetje lag heerlijk te slapen. Eén armpje onder zijn hoofd, hij gebruikte de baarmoederwand als kussen. Zijn andere knuisje hield hij voor zijn wang. Precies zijn vader! Johan slaapt altijd op zijn zij, met zijn rechterarm onder zijn hoofd. Als klein kind gebruikte hij zijn linkerhand om te 'tuutj'n'. Hij streek dan met zijn vinger over zijn bovenlip. Geweldig toch? Ook heeft ons kind een heel rond koppie... En van wie zou hij dat nu hebben? Ook van zijn vader.

Het allerbelangrijkste blijft toch nog steeds, dat alles er prima uit ziet! Ook nu zijn alle functies weer nagelopen. Ons kindje kan slikken, zijn maag werkt en ook zijn nieren doen het goed. Zijn hartje was prima, zijn lippen zaten mooi dicht... Alles oké dus. Op dit moment weegt hij 1150 gram. Prima op gewicht. Zijn hoofd, buik en benen hebben ook een gemiddelde omtrek voor deze tijd van de zwangerschap. Zijn benen waren iets korter in vergelijking met zijn hoofd, maar dat was allemaal wel binnen de normen.

Ook hoorden we zijn hart weer tekeer gaan. Of het nu door de hormonen komt, door mijn slaapgebrek, of door mijn steeds verder ontwikkelde moedergevoel: de tranen stroomden over mijn wangen. Ook Johan was ontroerd door deze happening. Geweldig toch, zo'n klein groot wonder!

Slaap, mama, slaap...

Het omgooien van mijn slaapritme is volgens mij jammer genoeg begonnen. Sliep ik voorheen (ondanks verschillende kwaaltjes) nog lekker, dat is voorbij. De kwaaltjes zijn er nog steeds. Het is wel even het vermelden waard dat ik echt een oplossing heb gevonden tegen de kramp in mijn benen. Elke avond voor het slapen geef ik mijn benen een wisseldouche. Door mijn benen een tijdje af te spoelen met afwisselend koud en warm water wordt de doorbloeding bevorderd. Ik heb nu al 3 nachten geen kramp gehad!
Ik slaap echter nu, naast wat slechter, ook korter. 's Avonds heb ik niet altijd slaap (ook al ben ik wel moe) en 's morgens lig ik al een uur voordat de wekker gaat naar het plafond te staren. Welliswaar niet topfit, maar de slaap is verdwenen. Zou mijn lijf zich dan nu al instellen op de voedingen die straks om de 3 (!) uur gegeven moeten worden?
Dat weinige slapen breekt me dan in de loop van de dag wel op, dus als ik de kans krijg ga ik overdag even languit. Ik probeer dan niet langer dan een uurtje te rusten (meestal wordt dat slapen), zodat ik 's avonds ook nog mijn ogen dicht kan doen.
Deze week deed ik ook zo'n poging. Meestal lukt dat prima, maar nu was het een mislukking. Ik wilde een uurtje slapen, daarna stofzuigen, voordat Johans afspraak arriveerde. Lig ik net lekker in bed, begint de baby te 'friemelen'... in mijn zij en dat is nogal kietelig. Ik kon hier wel van genieten, maar slapen doe je niet. Was ik net in slaap: telefoon! Johan kwam zeggen, dat zijn afspraak eerder zou komen. Hij wilde stofzuigen, dan kon ik lekker blijven liggen. De lieverd!!! Ik was net weer in dromenland toen ik een knal hoorde. Even later komt Johan boven. Hij was aan het opruimen en had in de trapkast een wijnfles laten vallen! Dus einde slaapoefening en rode wijn dweilen. Johan en ik hadden net voor zijn afspraak arriveerde de boel aan kant. Al rook het nog wel naar wijn. Hopelijk wekten we bij Johans afspraak de indruk dat we levensgenieters zijn... geen zuipschuiten!

Borstvoeding

Op dit moment is het erg 'hot' om borstvoeding te geven. Overal waar je baby-info vindt, wordt borstvoeding gepromoot. Nu ben ik zelf ook voorstander van deze voedingsmethode. In onze familie komen veel allergieën voor en daar schijnt moedermelk een goed medicijn tegen te zijn. En baat het niet... Nu ben ik wel van mening dat je je er prettig bij moet voelen. Als je als moeder niet op je gemak zit, of het wil helemaal niet lukken, dan kan ik me best voorstellen dat je op 'de fles' over gaat.
Deze week organiseerde ons ziekenhuis een informatieavond over borstvoeding. Eigenlijk had ik daar niet zo heel veel interesse in. Ik word immers na de bevalling door de kraamzorg geholpen met het geven van borstvoeding? En mensen in bijvoorbeeld Afrika hebben ook geen boeken, videomateriaal en informatieavonden over het hoe en wat. Kortom, ik ben nogal nuchter en van mening dat het allemaal wel goed zal komen. Het ziekenhuis was echter erg slim geweest, door die avond te koppelen aan een rondleiding over de kraamafdeling en de verloskamer. En dat wilde ik niet missen natuurlijk.
Zo kon het gebeuren dat ik met manlief deze week in een vergaderzaal in het ziekenhuis belandde. Het ziekenhuis had nog 4 andere stellen gestrikt en samen luisterden we naar een 2 uur durende (!) voorlichting over borstvoeding, kolven, voedingssignalen, colostrum en andere aan borstvoeding gekoppelde termen. Het praatje werd afgewisseld met een verouderde maar zeer duidelijke video. Na 2 uur hadden we veel informatie vergaard. Het was een lange zit, maar zeker de moeite waard. Zelfs Johan was er enthousiast over!
Eindelijk mochten we onze benen strekken. We kregen te zien waar we onze auto konden parkeren, de kortste route door het ziekenhuis naar de kraamafdeling (erg fijn), de babykamer waar je baby komt te liggen als hij erg onrustig is en de verloskamer. Bij het zien van deze pufkamer voelde ik me toch wat ongemakkelijk. Ze hadden zeker hun best gedaan om het er redelijk huiselijk uit te laten zien, maar op de een of andere manier kreeg ik er nog niet echt zin in. Ik laat het maar over me heen komen. Zoals je vaak hoort: het is erin gekomen, dus het zal er ook wel weer uit gaan. Ligt het aan mij, of klopt het dat het eerste toch wat makkelijker gaat?

Te korte zwangerschapsverlof?

Ruim acht op de tien vrouwen vinden een zwangerschapsverlof van in totaal zestien weken te kort. Meer dan de helft is voorstander van een recht op een jaar verlof.
Dat blijkt uit maandag gepubliceerde resultaten van een onderzoek in opdracht van de Negen Maanden Beurs die woensdag 14 februari in Amsterdam zijn deuren opent.

Voor altijd

In het stukje onder het kopje 'Vervoer' had ik het over mijn ingebouwde draagzak: de baarmoeder. De kleine dobbert daar (hopelijk) redelijk onbekommerd rond. Ondertussen gebruikmakend van mijn lijf als springkussen, de baarmoeder als zwemfestijn en mijn vetvoorraad voor de nodige energie. En de uk is bezig met het aanbouwen van een behoorlijke erker aan zijn 'woning', want hij/zij houdt van ruimte. Ik kan je vertellen dat ik dat over het algemeen, ondanks alle bijbehorende kwaaltjes, erg gezellig vind.
Gisteren was Buuf op bezoek. Zij attendeerde mij erop dat iedereen vaak bewonderend kijkt naar een alsmaar groeiende zwangere buik. Zij realiseerde zich ineens dat het allemaal wel leuk lijkt, maar dat die buik er ook echt negen maanden zit. (Oké, heel iets minder, maar toch.) Je kunt hem niet even afzetten, zeg maar. Je kunt niet meer lekker op je buik slapen. Je kunt niet meer door smalle doorgangen (hè Buuf!!!). Veters strikken wordt steeds lastiger. Je kunt nooit (meer) denken:"Nu even niet!" Als gevolg hiervan, bedacht ik mij ineens dat ik vanaf het moment van de conceptie tot mijn dood verbonden zal blijven met ons kind. Altijd, 24 uur per dag, 7 dagen in de week, 365 dagen in een jaar. Dat wist ik natuurlijk wel, maar nu drong het echt tot mij door. En het leuke is dat ik dat helemaal niet erg vind. Ik ben er klaar voor!

Vervoer

Een baby moet ook vervoerd worden. En dat begint al vroeg. In dit stadium is het nog erg simpel. De baby dobbert namelijk lekker in mama's ingebouwde draagzak. Na de bevalling is het wat meer heisa.
De economie speelt hier handig op in. De maxi-cosi's worden bijvoorbeeld na enkele jaren al afgekeurd. Het plastic schijnt uit te harden en dan is het draaggebeuren niet veilig meer voor je kroost. Daarnaast moeten alle autostoeljes, -zitjes, -verhogers afgestemd zijn op de lengte van je kind. Als ik naar Johan en mij kijk dan zal ons hummeltje wel groeien als kool, dus dat is een leuke investering.
Gelukkig waren Johan en ik het er snel over eens dat we de kinderwagen en de maxi-cosi nieuw aan wilden schaffen. Dit moet toch tegen een stootje bestand zijn. Daarnaast moet het een tijdje mee. Vandaag was de grote dag: baby's eerste vervoersmiddelen werden geleverd. De doos om de maxi-cosi was nog groter dan die om de kinderwagen. Na wat puzzelen in ons bijna-klaar-met-de verbouwing-huis, konden we onze verse spullen toch ergens stofvrij kwijt. Ik kon me nog net bedwingen om alles niet helemaal uit te gaan pakken! Maar hij ziet eruit zoals op het plaatje: kinderwagen en wandelwagen ineen, zelfs de kleur komt overeen, de maxi-cosi kan er, indien gewenst, ook op gemonteerd worden. Wij zijn er blij mee! Ons kleintje straks ook hopen we!

Naar Giny (4)

Gisteren mocht ik weer 'op controle'. Alles gaat nog steeds goed! Super fijn is dat! Bloeddruk was prima en dat is toch wel weer een geruststelling. Het hartje van de baby klonk als een sneltrein. Het blijft toch een beetje een emotioneel moment (snif). Ik heb niet gehuild hoor (en dat kostte me ook totaal geen moeite ahum), maar het is toch wel heel erg bijzonder om je kindje te horen.
Over drie weken mag ik naar het verloskundigenspreekuur. Dat is dan in plaats van een bezoek aan Giny. Als de bevalling goed gaat, komt Giny er niet eens aan te pas. Dan is het dus wel fijn om van te voren ook eens een verloskundige gezien en gehoord te hebben. Ook schijnt het dat de verloskundigen net weer wat andere info geven dan Giny en dat aanstaande papa's en mama's dat wel leuk vinden. Ik ga het wel zien.
Over vijf weken mag ik weer naar Giny. Dan krijg ik weer een echo om te zien hoe zwaar het kindje is. Johan vond het wel bijzonder dat het dan al kan, maar dan heb ik nog 'maar' 10 weken te gaan. De tijd vliegt op het moment!

Pa-post tussendoor (2)

Die naam hè, ja, wat zal de naam zijn? Sommige van u weten niet eens of het een m of een v wordt, maar die naam kan ik u wel een tip over geven. De naam kómt namelijk voor in de dagbladreclamecampagne van Start People, het voormalige Start Uitzendbureau. ;-)

Zuur

Dat zwangere vrouwen van zuur houden is algemeen bekend. Ook ik hou van zuur: zuurkool, sinaasappelsap, zure snoepjes. De zure bommen kan ik echter nog redelijk goed laten staan. Het zuur waar ik echt niet van hou is maagzuur. Ik was dan ook blij verrast na mijn eerste bezoekje (lang geleden) bij de verloskundige.

Verloskundige:"Wat ben jij mooi lang!"
"Hoezo?" vroeg ik.
"Lange vrouwen hebben minder last van maagzuur, omdat de baby meer ruimte in de lengte heeft."
"Hoera!" dacht ik. "Eindelijk een voordeel aan lang zijn."

Maar sinds twee dagen behoor ook ik tot de zure vrouwen. Vooral als ik ga liggen borrelen de zuren omhoog. Naar bed gaan is ineens niet meer zo prettig, en zelfs 's nachts word ik aan mijn maaginhoud herinnerd. Gelukkig zijn er verschillende huis- tuin- en keukenmiddeltjes tegen te vinden. Misschien wel de meest simpele tip: slaap met je hoofdeind omhoog. Toch laat ik deze voorlopig nog even achterwege. Vanwege de aanleg voor spataderen en regelmatig last van nachtelijke krampen (je moet wat over hebben voor zo'n lief hummeltje), slaap ik al heel lang met mijn voeten omhoog. Het wordt steeds lastiger om een fijne slaaphouding te vinden, dus als ik dan ook nog met mijn hoofd omhoog moet?!
Daarom ga ik eerst die andere suggesties maar eens uitproberen: pepermuntjes eten (niet teveel), regelmatig een lepel vanillevla naar binnen werken, en zoals in de link beschreven staat matigen met vet en minder koolzuurhoudende dranken, sterke koffie, kruiden en zure vruchtsappen gebruiken. Nu smaakte die sinaasappelsap toch al niet zo lekker meer...

Aquafit

Op het verloskundigenspreekuur werd mij geadviseerd om aan aquafit te gaan doen. De reden hiervoor is dat ik vorig jaar ben geopereerd aan een hernia. Aquafit is een manier om redelijk blessurevrij wat aan beweging te doen.
Zoals het in mijn geval met alle sporten gaat: ik hou van uitstellen. Ik wilde in december al beginnen. Maar het is op donderdagavond en ik werk onregelmatig, dus een aantal donderdagen kon ik niet en in de kerstvakantie werd er geen les gegeven. Mijn goede voornemen verschoof naar januari. Voordat ik het wist was januari om (een keer werken, een keer visite, een keer niet zo fit...). Gisteren moest het er toch maar echt van komen! Straks ben ik al bevallen voordat mijn dikke buik het zwembad heeft gezien.
Met mijn geleende zwangerschapsbadpak (best hip!) en vol goede moed vertrok ik (zonder aanrijdingen!!!) naar het zwembad. In het 31-gradenbad dobberden al wat dikke buiken rond, wachtend op wat komen ging. We waren maar met zes dames, waarvan er drie voor het eerst waren, de instructrice was net terug van haar eigen zwangerschapsverlof, dus eigenlijk was het een vers groepje.
Aquafit is vooral om je conditie te onderhouden en niet om conditie op te bouwen. Dat geeft de burger moed. Actieve oefeningen werden afgewisseld met ontspanningsmomenten. We kregen zelfs een ademhalingsoefening. De drie kwartier waren zo om. Ik kom volgende week zeker weer. We hebben dan een conditietest... heb ik dan geen afspraken staan?