Borstvoeding

Op dit moment is het erg 'hot' om borstvoeding te geven. Overal waar je baby-info vindt, wordt borstvoeding gepromoot. Nu ben ik zelf ook voorstander van deze voedingsmethode. In onze familie komen veel allergieën voor en daar schijnt moedermelk een goed medicijn tegen te zijn. En baat het niet... Nu ben ik wel van mening dat je je er prettig bij moet voelen. Als je als moeder niet op je gemak zit, of het wil helemaal niet lukken, dan kan ik me best voorstellen dat je op 'de fles' over gaat.
Deze week organiseerde ons ziekenhuis een informatieavond over borstvoeding. Eigenlijk had ik daar niet zo heel veel interesse in. Ik word immers na de bevalling door de kraamzorg geholpen met het geven van borstvoeding? En mensen in bijvoorbeeld Afrika hebben ook geen boeken, videomateriaal en informatieavonden over het hoe en wat. Kortom, ik ben nogal nuchter en van mening dat het allemaal wel goed zal komen. Het ziekenhuis was echter erg slim geweest, door die avond te koppelen aan een rondleiding over de kraamafdeling en de verloskamer. En dat wilde ik niet missen natuurlijk.
Zo kon het gebeuren dat ik met manlief deze week in een vergaderzaal in het ziekenhuis belandde. Het ziekenhuis had nog 4 andere stellen gestrikt en samen luisterden we naar een 2 uur durende (!) voorlichting over borstvoeding, kolven, voedingssignalen, colostrum en andere aan borstvoeding gekoppelde termen. Het praatje werd afgewisseld met een verouderde maar zeer duidelijke video. Na 2 uur hadden we veel informatie vergaard. Het was een lange zit, maar zeker de moeite waard. Zelfs Johan was er enthousiast over!
Eindelijk mochten we onze benen strekken. We kregen te zien waar we onze auto konden parkeren, de kortste route door het ziekenhuis naar de kraamafdeling (erg fijn), de babykamer waar je baby komt te liggen als hij erg onrustig is en de verloskamer. Bij het zien van deze pufkamer voelde ik me toch wat ongemakkelijk. Ze hadden zeker hun best gedaan om het er redelijk huiselijk uit te laten zien, maar op de een of andere manier kreeg ik er nog niet echt zin in. Ik laat het maar over me heen komen. Zoals je vaak hoort: het is erin gekomen, dus het zal er ook wel weer uit gaan. Ligt het aan mij, of klopt het dat het eerste toch wat makkelijker gaat?