Droom-update

Het moet niet gekker worden. Afgelopen nacht droomde ik dat Johan bij zichzelf melk kon kolven! En dat ging best goed moet ik zeggen. Nu ik nog ;-)!

Zie ook:
Dromen (geplaatst op 26-4-2007)
Presentje voor papa (geplaatst op 26-1-2007)

In dat laatste bericht op mijn weblog kon je het volgende lezen:
"Ja, ook mannen hebben moedermelk. Die hebben immers ook borstklierweefsel met daarin melkklieren. Het is een kwestie van vaak en goed aanleggen. Door het zuigen aan de tepel en de tepelhof komen de hormonen oxytocine en prolactine, die borstvoeding mogelijk maken, vrij."
(Ouders van nu, januari 2007)

Dus zo heel gek was mijn droom nu ook weer niet...

Puf-plezier

Voordat ik zwanger was, wenste ik vrouwen die op het punt van bevallen stonden altijd veel 'puf-plezier'. Vandaag wenste ik dat ook iemand. Zij 'hoeft' nog maar tweeëneenhalve week. Maar nu ik zelf zicht heb op puf-plezier, klinkt het woord toch wat minder grappig...

Dromen

Het is overal bekend, dat zwangere vrouwen (vooral in het laatste stadium van hun zwangerschap) veel dromen. Tot het absurde af. Ik kan bevestigen dat het inderdaad klopt. Een aantal voorbeelden wil ik jullie niet onthouden.

Ik droomde al een aantal malen dat ik - net bevallen - op visite ging, of aan het werk. Ineens belt Johan me op en vraagt waar ik blijf, want ons kind heeft honger. Hoe kan ik nu zo (lang) weg blijven? Of ik bedenk me dat ik ons kind na de bevalling meteen de borst had moeten geven. Ik ben dan drie uur verder en ben het helemaal vergeten.

Ook dromen over gehandicapte kinderen doen het goed in mijn brein, 0f ons kind is na de bevalling meteen een peutermeisje met een lange dikke paardenstaart.

En hoe grappig was het ik dezelfde hele gekke droom had gehad als een medepufster van de puf-club. Je kon mijn kind namelijk aan de buitenkant van mijn buik zien. Er zat geen 'knuffelspek' meer omheen, slechts een heel dun vlies. Ik was als de dood dat het vlies kapot zou gaan en ik op deze manier ons kind zou beschadigen. Dit droomde ik al lang geleden, maar het beeld staat nog steeds op mijn netvlies gebrand. Het was wel de meest rare droom die ik me kan herinneren en dan te bedenken dat iemand anders hetzelfde droomt...

Vaders visie

In het blad "Ouders van Nu" (maart 2007) stond het verhaal van een vader, die vertelde over de bevalling van zijn kind. Het laatste stukje wil ik jullie niet onthouden. Als ik het nu weer lees, krijg ik wederom kippenvel:

"Met alles wat ik heb gezien en gevoeld de afgelopen dagen, is het haast onvermijdelijk een bepaald religieus gevoel te ervaren. De natuur zit zo vreselijk mooi in elkaar. De oerdrang die je leven, natuur of God kunt noemen, heeft zijn continuïteit op zo'n geniale wijze verankerd. Maar maakt daarnaast ook op een genadeloze manier duidelijk dat 'vanzelfsprekendheid' niet bestaat. Niets is vanzelfsprekend. Liefde niet, zwanger worden niet en tien vingers hebben ook niet. Maar áls alle puzzelstukjes dan ondanks de complexiteit en nota bene in jouw armen op hun plaats vallen, voel je de behoefte een diepe buiging te maken."

Naar Giny (8)

Gisteren mocht ik bij een andere Giny op visite. Mijn Giny was aan het genieten in Barcelona. Neem het hem eens kwalijk! Over deze Giny had ik verschillende verhalen gehoord. Het spreekuur liep nogal uit, en ze keek niet al te happy, dus ik verwachtte er niet te veel van.

Eenmaal binnen bleek deze Giny-mevrouw erg aardig. Mijn bloeddruk is nog steeds (!) in orde: 120/70. Ze gaf wel aan dat hij nog steeds omhoog kan gaan. Maar dit heb ik dan weer, toch? Het hartje klonk goed en hij lag "voor de poort", aldus Giny.
Het is dat ik met mijn bloeddruk zit, maar verder mocht ik het, als het zo blijft gaan helemaal zelf doen! Ze ziet vooralsnog geen problemen.

Nu mag ik één keer in de week op de thee!

Een jaartje erbij!

Gisteren was deze aanstaande moeder jarig. Ik bereikte de 32-jarige leeftijd (waar blijft de tijd?) Onder voorbehoud dat er een kink/kind in de kabel kon komen, hebben we dit weekend onze verjaardag gevierd. Ik zeg onze, want de papa in spé was 6 april jarig. Gezien onze halve familie in april jarig is, vieren we onze verjaardag samen. En, nu ik hoog zwanger ben was dat extra lekker!

Van te voren had ik alles goed gepland (hoezo gestructureerd?). Boodschappen, taarten bakken, hapjes maken en niet te vergeten de boel aan kant. Ik had zelfs rustmomenten ingepland!! Ik voelde me niet gejaagd, alles liep gesmeerd, mede dankzij alle hulptroepen: manlief, moeder, schoonmoeder en vriendin. BEDANKT!

Op één avond en één middag hebben we zo'n 30 mensen over de vloer gehad. Het was super gezellig! We hebben volgens mij allemaal genoten van de gesprekken, raadsels(!), lekkere dingen en gisterenmiddag het mooie weer! (Dan maar even wat meer last van hooikoorst). Vandaag voelt als 'the day after', maar ik ben een gelukkig mens (van 32 jaar, dat wel!)

Biertje?

Met dank aan mijn broer... Ik hoop dus echt niet dat mijn bevalling zo verloopt!

Hiep, hiep, hoera!

Ik deed, het lijkt nu alweer zo lang geleden, een zwangerschapstest... Positief! Het liefst wilde ik het aan iedereen vertellen, maar doe je dat nu al? De dag erna gingen we met vrienden uit eten. We hadden afgesproken dat we hen nog niets zouden vertellen, tenzij het onderwerp ter sprake kwam. De avond ging voorbij zonder dat er een aanleiding voor was, tot het einde van de avond.

Met deze vrienden zouden we in mei 2007 gaan tennissen. Aan het eind van de avond vertelde hij dat dit helaas niet door kon gaan, omdat zij 11 weken zwanger was en dus in mei net zou zijn bevallen. Dit was de aanleiding: ook ik was zwanger, 5 weken korter, maar dat maakte de pret er niet minder om!

Jammergenoeg, begon zij vanaf week 28 te 'klungelen'. Ziekenhuis in, ziekenhuis uit. En dan duren de laatste 12 weken wel erg lang. Vandaag, één dag na de uitgerekende datum, kwam het verlossende woord! Ze is bevallen van een GEZONDE zoon! Hiep, hiep, hoera! Deze mama kon het niet laten om de waterlanders even te laten stromen. Super blij dat alles bij hen goed is gegaan. Daarnaast komt het nu voor ons ook wel heel dicht bij. En het jongetje in haar buik? Hij maakte een vreugdedansje. Zijn vriendje heeft het daglicht gezien.

Bij deze (ook) via mijn weblog willen Johan, ik en ... (?) Pepijn, Saneille en Mijntje, van harte feliciteren met hun zoon en broer Thijmen Jan Floris! Heel veel geluk met z'n viertjes!

Snie-sna-sn-ottie... deel 2

Afgelopen vrijdag toch maar even naar de huisarts, want mijn gekuch, geproest en gehoest werd niet echt beter. Waarschijnlijk een fikse verkoudheid als gevolg van of daaroverheen hooikoorts! En het nare is, dat ik nu niets tegen hooikoorts mag gebruiken! Ik ben allergisch voor berken en hazelaars, dus ik ben nog wel even zoet... Ik heb dan ook het halve weekend in bed doorgebracht... Arme ik. Wat was/ben ik zie-hie-lig! (Heerlijk af en toe even verzuipen in zelfmedelijden!)

Ik heb van de huisarts wel tabletten tegen het hoesten gekregen. Die helpen gelukkig wel. Maar dit mooie weer draagt zeker niet bij aan mijn luchttoevoer. De ene dag gaat het beter dan de andere. Nu houd ik ramen en deuren maar zoveel mogelijk dicht, maar een blokje om met de hond is meteen een aanslag op mijn stembanden. Wel lekker rustig voor Johan ;-).

Gisteren kreeg ik op de Puf-club de tip om mijn neus in te smeren met Vaseline, zodat pollen dan daaraan blijven plakken en in mindere mate in mijn neus terecht komen. Verder las ik dat ik vaker per dag mijn haar moet kammen, om mijn weelderige haardos (?) te ontdoen van alle bloeisels. Toch ook maar even op de bijslijter van Pollinosan van Dr. Vogel gekeken. Hierop staat dat je dit voor zover bekend zonder gevaar voor de zwangerschap kan gebruiken. Als noodgreep heb ik net toch maar wat druppels genomen. Heeft iemand hier ervaring mee, tijdens zwangerschap dan welteverstaan? Ook andere tips zijn van harte welkom.

Naar Giny (7)

Willen jullie eerst het goede nieuws, het goede nieuws of het goede nieuws? Oké, laat ik dan maar met het eerste goede nieuws beginnen:

1. Bloeddruk blijft laag: 105/60. Voor mijn doen heel laag!
2. Onze dwarsligger is verstandig; hij is gedraaid en ligt nu dus met zijn hoofd naar beneden.
3. De baby is zelfs al iets ingedaald!

Als ik (o)ma mag geloven, daalt het eerste kindje precies zes weken voor de bevalling in... Dus over 6 weken...

Snie-sna-sn-ottie

Dat heb ik natuurlijk weer. Sinds vrijdag verlof... Vanaf zaterdag hoest ik de longen uit mijn lijf! Het lijkt wel of al mijn hersens regelrecht mijn luchtpijp inlopen. Een echte orginele vastzittende hoest. Nu sliep ik al niet geweldig, maar als je benauwd bent, wordt het nog minder. Voor de baby zal het wel meevallen... Die denkt dat hij in een geweldige kermisattractie zit. Daar worden wij weer niet zo blij van. Johan en ik houden namelijk niet van kermissen.

Gisterenavond ontstond door mijn gekuch en gepuf een verkeersdrukte op de overloop en trappen. Ik lig in bed: plassen. Weer terug in bed: hoesten. Dropjes halen. En een beker kamillethee met honing. Weer in bed: hoesten. Bijna tot overgevens toe. Uiteindelijk in slaap. Iets later word ik wakker: Johan weg. WC? Nee, zijn kussen is ook weg. Ik op zoek... Johan wilde beneden op de bank gaan slapen, want ik snurk en hoest nogal. Dit lijkt me niet zo'n goed idee, want Johan moet vandaag weer werken en zo lekker slaapt een bank nu ook weer niet. Aangezien ik overal even goed/slecht slaap wist ik Johan te overtuigen dat ik op de bank zou gaan liggen. Net op tijd bedenk ik me dat we op zolder nog een matras hebben liggen. Ik besluit op zolder te gaan slapen. Even goed/slecht als in mijn eigen bed.

Straks zet Johan het logeerbed in elkaar... Ik ben namelijk bang dat deze hoest nog wel even kan duren. Zo toch maar even langs de apotheek...

Zwangerschapsdementie

Had ik het al over zwangerschapsdementie gehad? Vast wel... en dan ben ik dat nu zeker weer vergeten. De dementie neemt akelige vormen aan. Was ik vroeger de 'lopende agenda' bij ons thuis, nu ben ik het die de afspraken vergeet. Ik zou natuurlijk een heleboel voorbeelden kunnen noemen, maar de helft ben ik weer vergeten... Wacht, ik zal Johan even vragen:

"Je laat de kraan lopen, je vergeet sleutels, je vergeet dat je sleutels vergeten bent, je laat de computer aan staat tot de batterij bijna op is, je vergeet waar spullen liggen of waar je ze laat, en zo kan ik nog wel even doorgaan."

Ik heb er dan ook al mijn hoop op gevestigd dat dit van TIJDELIJKE aard is... Want ik ken mezelf niet weer. Helaas heb ik al andere geluiden gehoord: dit zal waarschijnlijk nooit meer helemaal goedkomen.

Verli-verla-verlof!

Het is zover! Vanaf vandaag heb ik zwangerschapsverlof! Wel erg raar. Ik heb nog niet het idee dat ik nu heel lang 'vrij' ben. Eigenlijk heb ik nu nog vakantie. Ik had nog veel vakantieuren staan. Daarom heb ik zes weken voor mijn uitgerekende datum verlof en een week ervoor en drie weken erna vakantie. Ik hoef pas eind augustus weer te beginnen. Je kunt het slechter treffen toch?
Gisteren 'afscheid' genomen op mijn werk. Het was echt super! 's Morgens had ik nog vergadering. Daarna had mijn team bedacht dat het wel een leuke afsluiter zou zijn om samen te lunchen. Leuk? Ik vond het geweldig en erg gezellig! Ik kreeg een grote doos met allemaal pakjes mee naar huis. Thuis heb ik ze natuurlijk meteen uitgepakt. Het waren allemaal verwencadeautjes... Dat wordt dus zeker genieten de komende tijd!
's Avonds ben ik nog weer naar mijn werk geweest om 'afscheid' te nemen van de bewoners. Voor degenen die het nog niet weten: ik werk met verstandelijk gehandicapten. Ze waren er allemaal erg druk mee geweest: bloemen, een boekje met zelf geschreven lieve teksten, tekeningen, collages, babysokjes en lieve en grappige woorden... Als een dag als deze geen beroep doet op mijn hormonen...

Pa-post, de pufclub

Ja, ik moest er dus ook aan geloven. Partneravond, noemen ze dat. Iedere maandag gaat Au3 trouw naar de Pufclub, terwijl ik een uurtje later vertrek voor een tennisles. Afgelopen maandag mocht ik echter niet tennissen, ik moest meepuffen.

Nou, ik zal meteen maar met de deur in huis vallen: het viel alleszins mee. Vooral veel praktische informatie, één keer de 'puftechniek' nadoen en dat was het. Alleen: de pufclubjuf (mooi scrabblewoord) was nogal een vlotte spreker en er was nogal wat theorie te vertellen. Aangezien ik het niet meer gewend ben om van die drillessen te volgen, moet ik bekennen dat ik het grootste gedeelte alweer vergeten ben. Maar gelukkig, daar was ook over nagedacht: ik kreeg een keurig uittreksel na afloop.

Ach, ik leef maar volgens het credo: Kiek'n wat 't wordt.

Partneravond

Gisterenavond hadden we op de Puf-club een partneravond. De mannen mochten mee. Nu kan ik hier zelf uitgebreid verslag van doen, maar ik laat dat graag aan manlief over. Ik ben benieuwd naar zijn visie op het hele puf-gebeuren!

Druk en dwars!

Maakte ik me vorige week nog wat zorgen om de beweeglijkheid van onze 'Billy Turf', gisteren was hij duidelijk aanwezig. Ik kan hier met volle teugen van genieten en ik denk dat ik dit straks erg ga missen. Je kind loslaten begint dan ook al op de dag van de bevalling.
Over bevalling gesproken: hij ligt nog steeds dwars, letterlijk. Niet met zijn koppie naar beneden, niet in een stuit, maar echt dwars. In principe kan hij nog draaien tot de 36ste week. De tijd wordt wat korter als het om een groot kindje gaat. Als hij niet draait, proberen ze hem in het ziekenhuis nog te keren. Dit schijnt geen pretje te zijn. Daarnaast is de kans dat hij dan zo blijft liggen niet erg groot; de meeste kinderen keren daarna zelf weer terug in de vertrouwde positie, hun voorkeurshouding.
Nu maak ik me op zich niet zo heel veel zorgen. Ik kan er immers toch niets aan veranderen. Ik hoop op een 'normale' bevalling. Billy heeft echter weinig vóórs om te keren: qua grootte ligt hij aan de bovengrens en op alle echo's die ik tot nu toe gehad heb ligt hij dwars (hoezo voorkeurshouding?!). Diep van binnen houd ik daarom toch wel rekening met een keizersnee (of in ons geval een KONINGSsnee). Dan kan het alleen nog maar meevallen, toch?

Verpleegkundigenspreekuur

Naast bezoekjes aan de verloskundige en de gynaecoloog, heeft ons ziekenhuis ook het zogenaamde verloskundigenspreekuur. Dat bezoek je tijdens de zwangerschap twee keer. Je krijgt hier veel praktische informatie.
Gisteren was de tweede keer dat ik hier naar toe ging. Naast de praktische informatie (wanneer moet je het ziekenhuis bellen, waar moet je 's nachts het ziekehuis in, hoe is de pijnbestrijding geregeld, wie zijn er bij de bevalling aanwezig, wat moet je na de bevalling regelen...) gebruikten ze de tijd ook voor een intake voor de opname. Je kunt je vast voorstellen dat je tijdens een weeënstorm niet zit te wachten op vragen als telefoonnummers in geval van nood, medicijngebruik, achternaam van je toekomstige kind... Al die informatie hebben ze nu al. Prettig geregeld dus.
Het was een leuk en gezellig gesprek. Toch word ik er ook wel een beetje zenuwachtig van. Het komt nu wel heel dichtbij!

Hobbes

Wij hebben een trouwe viervoeter. Hij woont al zes jaar bij ons. Je kan zeggen dat hij lui is, (vaak) te dik, wasverzachter-zacht, half mens, half hond, een alleseter (ook komkommer, fruit, rauwe spruiten!) maar onze Hobbes is vooral erg lief. Hij is het prototype Labrador. Ik grap vaak:"Als inbrekers ons huis leegroven, help Hobbes hen een handje mee." Nu weet ik niet of het wel zo handig is om dit op een website te melden... Misschien blijkt hij wel een hele goede waakhond te zijn!?

Ik heb sterk de indruk dat Hobbes weet dat er wat gaat veranderen. Ik durf zelfs te beweren dat hij al door had dat ik zwanger was, voordat ik er zelf maar een moment aan heb gedacht. Dit uit zich in een hele sterke aanhankelijkheid. Onze ruim 35 kilo-wegende knuffelbeer denkt tegenwoordig dat hij als schoothond geboren is. Het liefst kruipt hij bij je op schoot. Nu gaat dat wat moeilijk en zijn wij daar ook niet echt van gecharmeerd. Daarom neemt hij er ook genoegen mee, zijn dikke kop op je bovenbenen te planten... En dan aaien graag. Als het even kan gaat hij er het liefst bij liggen.

De laatste week komt de pup Hobbes weer naar boven. Hij heeft wat streken uit de oude truckendoos gehaald. Gelukkig plast hij niet in zijn mand en de deurkozijnen zijn allemaal nog heel, maar je moet vooral niets laten slingeren. Dat bedoel ik in de ruimste zin van het woord. Onderzetters pakte hij altijd al van tafel. En als de fruitmand op een lage tafel staat eet hij rustig de kiwi's met huid en haar op! Maar nu gaat hij een stap verder. Gisteren spande hij de kroon. Eerst pikt hij een blouse die lag te drogen van de stoel. Vervolgens vrat hij een vogel op!

Dit zal ik nog even uitleggen. Het huis is in Paassferen: paastak, paashaasjes, paasbakjes en dus ook paasvogeltjes. Ik had als 1 april-grap bedacht dat ik een vogeltje zou weghalen om Johan te laten denken dat Hobbes hem opgegeten had. Helaas dacht Hobbes dat het gisteren 1 april was en had hij niet echt door dat dit niet ging zoals de grap bedoeld was. Het vogeltje lag aan gruzelementen uit elkaar. Er lag alleen nog één veertje. Of het hem 'gesmaakt' heeft? Vast wel, want hij had er ook nog een paar (plastic) eieren bij verorberd...

P.S.: Voordat ik dierenactivisten achter me aan krijg: Hij kauwt de spullen kapot maar eet ze niet op. Hierdoor maakt hij zijn - volgens hem - dreigende aandachtstekort bij ons duidelijk.