Snie-sna-sn-ottie

Dat heb ik natuurlijk weer. Sinds vrijdag verlof... Vanaf zaterdag hoest ik de longen uit mijn lijf! Het lijkt wel of al mijn hersens regelrecht mijn luchtpijp inlopen. Een echte orginele vastzittende hoest. Nu sliep ik al niet geweldig, maar als je benauwd bent, wordt het nog minder. Voor de baby zal het wel meevallen... Die denkt dat hij in een geweldige kermisattractie zit. Daar worden wij weer niet zo blij van. Johan en ik houden namelijk niet van kermissen.

Gisterenavond ontstond door mijn gekuch en gepuf een verkeersdrukte op de overloop en trappen. Ik lig in bed: plassen. Weer terug in bed: hoesten. Dropjes halen. En een beker kamillethee met honing. Weer in bed: hoesten. Bijna tot overgevens toe. Uiteindelijk in slaap. Iets later word ik wakker: Johan weg. WC? Nee, zijn kussen is ook weg. Ik op zoek... Johan wilde beneden op de bank gaan slapen, want ik snurk en hoest nogal. Dit lijkt me niet zo'n goed idee, want Johan moet vandaag weer werken en zo lekker slaapt een bank nu ook weer niet. Aangezien ik overal even goed/slecht slaap wist ik Johan te overtuigen dat ik op de bank zou gaan liggen. Net op tijd bedenk ik me dat we op zolder nog een matras hebben liggen. Ik besluit op zolder te gaan slapen. Even goed/slecht als in mijn eigen bed.

Straks zet Johan het logeerbed in elkaar... Ik ben namelijk bang dat deze hoest nog wel even kan duren. Zo toch maar even langs de apotheek...