Pa-post (1)

Tja, dan moet 'pa' er ook maar aan geloven. Mijn eerste lifelogpostje. Nu de tijd in positieve zin verzet is, vind ik het daar wel tijd voor.
Wat zijn mijn eerste indrukken van deze nieuwe episode in ons leven? Wel: ik vond tot voor kort dat het zo eigelijk ook wel prima verliep. Ik, Au3 en Hobbes vormden naar mijn idee een goed gezelschap. Bovendien stond Zuid-Afrika immers op het programma.
Maar nu het één keer anders is, moet ik zeggen (alhoewel: moet?) dat ook dit mij wel prima bevalt. Toen Au3 (op een naar mijn idee originele wijze, namelijk door de tekst 'papa, ik zie je over negen maanden' op haar buik te schrijven) bekend maakte dat er 'iets' aan de hand was, begreep ik dat ik Z-A op míjn buik kon schrijven. 't Was even wennen, maar eigenlijk vind ik het best wel leuk. Gesprekken over de naam, het geslacht (95% van de ondervraagden tot nu toe denkt mannelijk, wat is uw idee?), babykamer, kraampakketten, kraamzorg, ziekenhuis of niet, het kaartje, afijn alles wat er op ons afkomt: het is allemaal nieuw, maar ook toch wel leuk.
'k Zal proberen u hier een beetje van mijn zielenroerselen op de hoogte te houden (sommige dingen houd ik echt wel voor mezelf). Anyway: ik hoop op een vruchtbare tijd, de komende maanden.

Naar Giny

Voor het eerst naar Giny (= gyneacoloog). Ik was er nog nooit geweest, maar iedereen verzekerde mij dat ik hooguit mijn buik moest ontbloten, dus dat was een hele geruststelling. Mijn grootste angst was nu: is deze deskundige een aardig persoon?
Er was mij verzekerd dat ik naar poli 33 moest. Na een hele wandeling door het doolhof van het ziekenhuis, kwamen we ietwat laat aan bij poli 33: verloskunde! Dat is vast niet goed. De afdeling gyneacologie was bij poli 4, aan de andere kant van het ziekenhuis natuurlijk. We meldden ons buiten adem bij de balie. Baliemiep:"Bent u zwanger? Dan moet u naar poli 33!"
Giny haalde ons fluitend binnen. Ik:"U hebt er zin in!" Hij:"Nou, nee hoor! Als je de hele dag zwangere vrouwen ziet, dan heb je het zo rond deze tijd (15.00 uur) wel gehad." Johan:"Dat kan ik me helemaal voorstellen!" Mannen... Giny was erg aardig, een man op leeftijd, een berg ervaring een gevoel voor humor. Helemaal goed tot nu toe. Na wat standaard vragen, die we ook bij de verloskundigen al hadden gehad, was het tijd voor de echo. Hij waarschuwde al. Als ik het niet goed uitwendig kan zien, dan zal ik inwendig een echo maken. Geen nood, want bij de verloskundige was het uitwendig ook zeer goed te zien. Maar dat had ik mis. Na een uitwendige echo, besloot Giny dat hij het toch nog wat beter wilde bekijken. Inwendig dus! Nu zal ik de details besparen, maar het klinkt erger dan het is. En als je dan je kindje ziet (wij herkenden het nu ook!!) en als je het hartje ziet en hoort kloppen, dan maken de omstandigheden waarop het in beeld gebracht wordt niet zoveel meer uit!
Alles is oké. Over drie weken krijgen we weer een echo en dan zal Giny kijken wanneer we de baby kunnen verwachten.

Excuus voor emoties

Onze vakantie in Turkije was heerlijk, maar op de een of andere manier erg anders dan anders... Zou dat aan de hormonen en alle veranderingen komen? Door misselijkheid (gelukkig niet overgeven) en vermoeidheid hadden we een 'aangepast' programma. Tijdens andere vakanties gingen we vaak om de dag wel op excursie. De andere dagen lagen we lekker aan het zwembad. Dit jaar bestond echter voornamelijk uit zwembadbezoekjes. Een echte relaxvakantie dus: Tegen een uurtje of 9 opstaan, ontbijten, eten laten zakken, 10 baantjes zwemmen, half uurtje aquarobic, opdrogen, lunchen, luieren/slapen/lezen bij het zwembad, douchen, dineren, potje kaarten en slapen! En we zijn twee keer naar de Hamam geweest!
Naast al deze 'ontspanningsoefeningen' werd ik gekweld door helse hormonen. Wat een rotdingen! Ik zat mezelf, en voor mijn gevoel ook de anderen gigantisch in de weg. Mopperen, irritaties, huilen en lachen passeerde den revue. Op één avond had ik wel een half uur de slappe lach! Dat was lang geleden. Johan verzocht nog of ik die lachbui niet wat meer over de vakantie kon verdelen, haha!
Naast de hormonen had ik nog een heel klein obstakel. Ik mocht niet alles eten en dat is toch wel een ramp! Er viel veel af: rauwe producten (denk aan rauwkost en dat is er veel in Turkije!), eten waar kaas in verwerkt was, geschild fruit, schepijs... Dan blijft er in zo'n all-inclusive-gebeuren niet veel over. Mijn keuzemenu bestond twee keer per dag uit een assortiment van: soep, brood, patat, pasta met rode saus, kip, rijst, erg lang doorgekookte groeten en sinaasappels. Nu weet ik dat de kindertjes in Afrika er heel erg blij mee zouden zijn, maar ik had er na een week al schoon genoeg van! Ik snakte naar een hollandse pot, sla, fruit en een heerlijk schepijsje! Bij thuiskomst heb ik me dan ook meteen op de zuurkool gestord. Ook de hele week erna hebben we helemaal Hollands gegeten: spinazie, bieten, stamppot andijvie, gehaktballen, sla... Hmmm: oost west, thuis toch het best!

Malle molen

En dan geraak je in de malle molen van de medische wereld. Omdat ik (al jaren) medicijnen gebruik tegen een te hoge bloeddruk, heb ik meteen na het verwerken van de eerste indrukken een afspraak gemaakt bij de huisarts. Ik kon meteen al terecht. Bloeddruk was goed. Volgens de huisarts kon ik gewoon naar de verloskundigenpraktijk. Als zij het noodzakelijk achten, zouden zij mij wel doorverwijzen naar de gyneacoloog. Dat was wel goed nieuws!
Maar eerst op vakantie naar Turkije! Lekker een beetje relaxen... Maar daarover later meer! Een dag na onze vakantie kon ik bij de verloskundige terecht. Na het eerste gesprek bleek al snel dat ik toch wel naar de gyneacoloog moest. Standaardprocedure bij een te hoge bloeddruk. Eigenlijk vind ik het niet zo erg. Ik sta nu extra goed onder controle, dus als er wat mis gaat... We hadden ons wel verheugd op een bevalling in het Zotel (zorghotel), maar het wordt nu dus zeker een ziekenhuisbevalling. Ach, we kunnen er altijd nog een paar nachtjes Zotel bij aanplakken. Heeft er iemand ervaring met een Zotel???
We hebben wel een echo gehad! Erg gaaf! We konden er niet veel van maken... Maar we zagen iets bewegen en volgens de verloskundige was dat het hartje wat klopte. En dat raakt je dan toch wel hoor! Of zijn het de hormonen die opspelen? Eenmaal thuis met foto waar we niets van konden maken, genoten we toch wel na. Toen de buuf op visite kwam hebben we maar even gebruik gemaakt van haar dierenartskunsten... Zij kon van alles aanwijzen: hoofd, romp, benen, armen, navelstreng, moederkoek, ruggegraat... So far, so good!

In den beginne

Schrik niet! Ik geef hier geen gedetailleerde informatie over het hele prille begin. En ook al wisten we dat het kon, we waren allebei nogal verrast toen DE test positief was. Ik heb het nu over 'we'. Het spreekt denk ik voor zich dat ik het dan over Johan (mijn wederhelft) en ikzelf heb.
Onze hond Hobbes heeft op één dag nog nooit zoveel gelopen. Hij gebruikte deze extra tijd om overal extra lang rond te snuffelen. Wij gebruikten de vele en langere wandelingen om onze gedachten te ordenen. Is het echt waar? Hoe nu verder? Moeten we nu wat doen? Hebben we de test wel goed gelezen? Ik heb de test inmiddels al wel 50 keer vergeleken met de gebruiksaanwijzing en nog steeds (ook na een echo), kan ik het niet helemaal geloven! Ook heb ik al verschillende keren bij de Etos/Kruidvat/Trekpleister voor de deur gestaan, om een paar extra testen te kopen. Want stel je voor dat ik het gewoon niet goed gedaan had! Voor de vrouwen-met-kinderen onder ons: wat kun je nu verkeerd doen aan een zwangerschapstest? Maar goed: de twijfel slaat toe!
Zelfs de huisarts kon mijn twijfel niet helemaal wegnemen:"Twee stipjes of streepjes betekent echt wel dat je zwanger bent." Gelukkig hebben we nog even de tijd om aan het idee te wennen.

Alle begin is moeilijk

Nou... Ik moet er dan toch aan geloven. Johan had het idee dat het wel leuk zou zijn om een weblog bij te houden nu ik zwanger ben. Nu moet ik zeggen dat het idee me ook wel aanstaat, maar ik schoof het hele gebeuren nog lekker voor me uit. Talloze excuses passeerden de revue: Wie vindt het nu leuk om wat over mijn zwangerschap te lezen... Ik ben nog veel te kort zwanger.. Ik weet niet hoe zo'n weblog werkt... Maar nu moet ik er toch maar eens aan geloven. Als je het dus interessant vindt om te weten hoe het met mij in het algemeen en met mij als zwangere in het bijzonder gaat, zet deze site in je favorieten. Ik zal proberen je regelmatig een update te geven!