U vraagt...

... wij draaien! Ik kreeg een reactie van een webloglezeres die nieuwgierig was naar een foto van de mama en dan met name naar de buik van de mama. Nu wilden we dit weekend al een foto maken van de 'dikke toeter', want nu kan het nog! Even was ik bang dat mijn buikcomplex me parten zou gaan spelen, maar als ik heel eerlijk ben... Ik ben zo trots als een pauw! Dat wil ik graag met jullie delen.

Pa-Post: mededelingen van technische aard

't Is wat makkelijker om te reageren op dit log, want er hoeven geen cijfertjes meer ingetoetst te worden. Zolang de spammers ons nog niet vinden, zal dit ook zo blijven.
Blijf duimen dus!
Ook heb ik wat statistiekjes toegevoegd, altijd leuk. De poll is inmiddels verdwenen, want als het goed is weet iedereen van welk merk de gup is! Zo niet: vraag het gewoon (of lees de oudere berichten na).

Hips!

Ik had er al veel andere (voormalig) zwangeren over gehoord. Je schijnt het te kunnen voelen als je kind de hik heeft. Het voelt anders dan trappen. Het zijn regelmatige tikjes die soms wel tien tot twintig minuten kunnen horen. Het ene kind heeft er meer last van dan de ander. Je raadt het al: ik voelde niets... tot gisterenavond! Ons kindje had de hik! Een grappig en ook vertederend gevoel.

Geboortekaartje

Wij hebbben een 'creatief ontwerper' in onze vriendenkring. Hij wilde graag ons geboortekaartje ontwerpen. Wij hebben wat ideeën aangedragen. Vorige week zagen we het resultaat. Het is echt enorm leuk geworden! Onze complimenten! Na nog wat kleine aanpassingen, is het kaartje dan nu definitief... Nu alleen nog afwachten welke datum erop gedrukt moet worden. Zijn jullie al nieuwsgierig?

Babykamer

Hebben jullie de babykamer al klaar? Nee, nog steeds niet! Maar nu gaat het er wel heel erg op lijken! Anderhalve week geleden is het laminaat gelegd. De meubels lenen we van mijn zus en zwager. Aangezien zij het bedje al hebben voorzien van drie bewoonsters (inmiddels zijn ze 6, 7 en 10 jaar), weet zwager Niels wel hoe het spul in elkaar moet. Afgelopen zondag hebben Johan en Niels de meubels in elkaar gezet. En het staat super.
Het wordt een lekker fris en licht kamertje: licht houten vloer, wit met licht houten meubels en witte muren. Alles wordt opgefleurd met spullen in harde kleuren, met name oranje, maar ook rood, geel en groen. Verder zijn er veel dieren te vinden: een giraffe, een bij aan een trekveer, een vogel-lamp... Ja het wordt wel wat!
Volgende week ga ik alle spullen aan de muur/plafond hangen. Mijn lieve moeder wast ondertussen alle babyspulletjes uit. Volgende week komt ze het brengen en dan kunnen we alles inpakken. Dan kan ik echt zeggen:"Ja, de babykamer is klaar!"

Storm... in een glas water!

Gisteren bezocht ik de verloskundige. Zuslief Linda was mee. Ik had haar er al op voorbereid dat het een bliksembezoek zou worden:"Voor je het weet staan we weer buiten!"
Ik kreeg uitslag van mijn bloed- en urine-onderzoek. Alles was goed. Ook mijn bloeddruk was prima. Nu weer wat lager 120/65. Ook prima dus. Ze vroeg of ik de baby goed voelde. Ik gaf aan dat ik hem wel voel, maar de laatste dagen niet erg hard. Nu vond ik dat redelijk verklaarbaar, want ik was best druk geweest met van alles en nogwat.
Ze ging mijn buik bekijken, beluisteren en bevoelen. De baby ligt nog steeds dwars! Gelukkig hebben we nog 4 weken, dus ik houd goede moed. Al ligt hij op alle echo's dwars in mijn buik... Stiekem hoop ik dat het geen keizersnee wordt. Ze zoekt het hartje. Die is moeilijk te vinden, want hij ligt wat gedraaid. Maar ze hoort wel activiteit in de navelstreng, dus het werkt. Omdat ik minder activiteit voelde 'mag' ik aan het CTG-apparaat. Er wordt een hartfilmpje gemaakt van de baby, ze kunnen zien of de baby beweegt en de baarmoederactiviteit (harde buiken, weeën) worden geregistreerd. Ik grap tegen mijn zus dat ze nu wel echt waar voor haar geld krijgt.
Omdat de kleine Billy Turf scheef ligt, moet ik het apparaatje op mijn buik drukken. Een half uur lang. Na een half uur laat ik het ding met krampende vingers los. Voor zover ik het kon zien klopte het hartje prima, al was Billy nog steeds erg rustig. De verloskundige gaf het verlossende woord: alles zag er prima uit... Maar... Het is een momentopname, dus ik moest vanmorgen weer naar het ziekenhuis voor de CTG. Ondertussen moest ik in de gaten houden of ik de baby wel goed voelde trappen.
's Avonds om 21.00 uur voel ik hem pas wat friemelen. Het geschop wordt gelukkig in de loop van de avond wel wat steviger. Na een slechte nachtrust begeven Johan en ik ons naar het ziekenhuis. Dit keer mag ik een uur aan de monitor, want de verloskundige was bezig met een bevalling. Gelukkig hoef ik dit keer niets vast te houden. Geen krampende vingers dus. Daarna is het nog een uur wachten op de uitslag. Eindelijk komt daar de 'verlossing' alles is prima! Tot over twee weken!

Verbouwen

Bouwt onze kleine telg in een gestaag tempo aan zijn erker (hoe groot zou hij hem gehad willen hebben???), zo bouwen wij aan ons huis. Het gaat vooral om verbouwen: schuur isoleren, extra kamer op zolder, schuine wanden voorzien van schuifdeuren en een badkamer renoveren. Dit klinkt simpel! Maar zo simpel is het niet.
Met dit project zijn we al enige tijd bezig. In etappes, want we moeten onze spullen ook kwijt. En zelfs met ons tweetjes hebben we al een hele verzameling. Van de bijkeuken verhuist alles naar zolder. Is de bijkeuken klaar? Dan kunnen de spullen van de zolder in de bijkeuken! En gelukkig is de baby er nog niet, want ook zijn aanstaande kamer deed dienst als opslagplaats!
Nu is het einde in zicht. 'Alleen' de badkamer wordt op dit moment nog onder handen genomen. Zien jullie de aanhalingstekens? Je denkt dat het fijn is om een project als de badkamer uit te besteden. Je kunt dan goed overzien wanneer het klaar is, alles wordt goed aangelegd, simpel dus!
Ze begonnen ruim twee weken geleden. En ze hadden afgelopen vrijdag klaar kunnen zijn. Nu kan ik noemen dat ze geen hele dagen aan ons project werken, dat kasten vóór schakelaars geplaatst zouden worden omdat ze verkeerde tekeningen hadden, dat ze de verkeerde hoekprofielen hebben geleverd, dat ze vergeten zijn een stopcontact te plaatsten... Maar dat zou flauw zijn. Want, waar gewerkt wordt, worden fouten gemaakt! Maar je kent vast de spreekwoordelijke druppel. Die kwam, letterlijk want we hebben lekkage!!! En ik kan je vertellen dat Johan, ik en de baby ondertussen ook, daar niet vrolijk van worden. Ze gaan het deze week oplossen, maar we zitten nu dus nog een week in de rotzooi!
Het ergste van alles is misschien nog wel, dat we afgelopen zaterdag het hele huis hebben schoongemaakt, want alles was na het zaag- en slijpwerk wit geworden van het bouwstof. Trots ploften we zaterdagavond op de bank. Teleurgesteld keken we de dag erna, hoe het douchewater ook na twee reparaties vanuit onze badkamer boven, in ons toilet beneden langs het plafond naar beneden druppelde. We durven bijna niet te hopen dat het aan het eind van deze week echt voorbij is en dat we weer van ons eigen huis kunnen genieten. Zouden ze dan nu het lek gevonden hebben?

(O)pa's en (O)ma's bedankt voor al jullie hulp: stoffen, soppen, logeren, eten, wassen, laminaat leggen... en niet te vergeten: het douchen natuurlijk!!!

Kraamzorg

Vanmorgen kregen we de mevrouw van de kraamzorg op visite voor een intake-gesprek. Ik kan je verzekeren dat ze een heleboel vrolijkheid in huis bracht. Met die vrolijkheid kwam er ook een wervelwind aan woordenvloed mee. Johan was met zijn goede gedrag ook bij het gesprek aanwezig. Bleek dat niet echt nodig te zijn. Nou, dit had ik hem graag willen besparen. Oef, wat kon zij kletsen!
De intake hield met name in dat onze gegevens gecontroleerd werden. Zo heel veel stelde dat niet voor. Daarnaast werd gekeken of ik in aanmerking kom voor extra uren kraamzorg. En dat kom ik. Geluk bij een ongeluk. Ik heb vorig jaar een hernia-operatie gehad. Nu gaat dat redelijk, maar mijn rug blijft een zwak punt. Daarom krijg ik nu 6 uur extra kraamhulp. Naast de gebruikelijke 40 uur, krijg ik nog extra 4 uur omdat ik borstvoeding wil gaan geven en die 6 uur voor mijn rug.
'Mevrouw Vrolijk' heeft voor ons het Zotel gereserveerd. Daar ga ik na de bevalling en het ziekenhuisgebeuren 5 dagen en 4 nachten naar toe. De dagen die ik in het ziekenhuis moet verblijven worden in mindering gebracht. Als ik dan thuis kom heb ik nog recht op 3x5 uur kraamzorg. Wat mij betreft prima geregeld. Het komt steeds dichter bij...

Papost: ook een doos voor papa's

Bastiaan Ragas heeft op de 9 maanden beurs in Amsterdam als eerste de Difrax Daddy Doos ontvangen. Dit is een nieuwe giftbox vol babyproducten en goodies speciaal voor vaders. Hiermee worden vanaf dit jaar vaders op hun eerste Vaderdag verwend door Difrax.

De dag waarop de Difrax Daddy Doos alle nieuwe vaders van Nederland voortaan verrast, is hun 1e Vaderdag. Mamma-cadeaudozen waren er al, maar een echte verrassingsbox voor vaders was er nog niet. Terwijl de Nederlandse man volgens Difrax meer dan ooit betrokken is bij zijn baby. De box is als cadeau bij elkaar te sparen bij aankoop van vijf Difrax-producten bij drogisterijen, babyspeciaalzaken en apotheken. [reclameweek]

Ik ken dat hele Difrax niet...
Oh ja, en meneer Tooske hóef ik niet te kennen.

Naar Giny (6)

Geen paniek allemaal! Het gaat met mij en onze zoon nog steeds prima. Ik begreep van Johan, dat hij verontrustende mailtjes kreeg met de vraag of het wel goed ging, omdat ik al enige tijd geen berichten van het zwangerschapsfront had geplaatst. Daar is echter wel een reden voor. Wij zijn onder andere onze badkamer aan het renoveren. Daarom logeren we nu tijdelijk bij mijn moeder (Johans idee! Goed hè!). Johan houdt hier nu voor zijn werk de laptop regelmatig bezet, waardoor ik minder kans zie om stukjes te plaatsen. Daarnaast is er ook niet heel erg veel gebeurd. Vandaar.
Maar gisteren mocht ik bij Giny op bezoek. Mijn bloeddruk was weliswaar wat gestegen - 120/80 - maar nog steeds prima. Ik heb een echo gehad, omdat Giny wilde zien hoe zwaar ons kindje nu is. Zijn conclusie was: 1600 gram! Hij is dus sinds de pretecho 350 gram gegroeid! Nu snap ik nog beter waarom mijn lijf niet meer altijd wil wat ik wil, en waarom mijn rug en buikbanden af en toe beginnen te klagen. Hij ligt wel wat voor op schema, maar dat is geen probleem. Als hij deze groei voortzet is hij bij de geboorte ongeveer 35oo gram. Een mooie 7-ponder dus. (Zijn we wat sneller van de nachtvoeding af...) Maar of dit ook daadwerkelijk zo uitkomt, kunnen ze met geen mogelijkheid voorspellen.
Verder zag alles er prima uit. De placenta zit voorin en erg laag, maar gelukkig niet voor de 'uitgang'. De plaats van de placenta zorgt er wel voor dat ons kind wat scheef ligt, maar dit is tot nu toe geen probleem. Al begin ik me nu toch wel lichtelijk zorgen te maken, want de kleine Billy Turf lag op geen een echo met zijn hoofd in de goede richting. Hij ligt werkelijk altijd dwars... nu al ;-)! Nu vind ik het prettig dat ons kind nu al zijn hoofd hoog houdt, maar ik ga er maar vanuit dat Moeder Natuur haar werk goed doet en dat hij uiteindelijk toch zijn hoofd even laat hangen.

Puf-club

Vorige week was de vuurdoop. Ik mocht naar de pufclub, bij anderen beter bekend als zwangerschapsgymnastiek. Gewapend met handdoek en gehuld in lekker zittende kleding ging ik op weg. Wat onwennig en giechelig stapte ik met nog zo'n 10 andere zwangeren het fel-verlichte gymzaaltje. Op veel te dunne matjes en een kussentje in de rug wachtten we gespannen op dat wat komen ging.
De 'juf' was een vlot persoon. En als ik al dacht dat de pufclub alleen maar een gezellig theekransje was, dan had ik dat toch wel mis. Niet dat we nu van die acrobatische toeren uit moesten halen, maar er werd wel degelijk bewogen. En niet zozeer onze kaakspieren. Juf verzekerde ons, dat dat vanzelf komt als we elkaar wat beter kennen.
Na het voorstellen en het vergelijken van de dikke buiken (die van mij is mooi gemiddeld!) was het tijd voor het echte werk: de oefeningen. De moeders onder de lezers herkennen misschien het 'kwispelen' en 'je staart omhoog doen'? En niet te vergeten het aanspannen van je bekkenbodemspieren (al dan niet gecombineert met duimzuigen) het het buikademhalen? Ik voelde me toch enigszins ongemakkelijk bij het doen van deze gekke capriolen. Maar het is vast ergens goed voor, dus ik deed braaf mee. En ach, als je eenmaal bezig bent valt het toch wel mee! En het is erg grappig om te zien hoe ooit soepele vrouwen in enkele maanden tijd zijn omgetoverd in krakende, puffende wagens.
Na het serieuze werk was er gelukkig tijd voor een echt thee-kransje! En daar werd al snel volop gebabbeld. Ik ben zeker benieuwd naar de volgende keren en dan in het bijzonder naar de les van 2 april. Johan mag dan ook mee...