Puf-club

Vorige week was de vuurdoop. Ik mocht naar de pufclub, bij anderen beter bekend als zwangerschapsgymnastiek. Gewapend met handdoek en gehuld in lekker zittende kleding ging ik op weg. Wat onwennig en giechelig stapte ik met nog zo'n 10 andere zwangeren het fel-verlichte gymzaaltje. Op veel te dunne matjes en een kussentje in de rug wachtten we gespannen op dat wat komen ging.
De 'juf' was een vlot persoon. En als ik al dacht dat de pufclub alleen maar een gezellig theekransje was, dan had ik dat toch wel mis. Niet dat we nu van die acrobatische toeren uit moesten halen, maar er werd wel degelijk bewogen. En niet zozeer onze kaakspieren. Juf verzekerde ons, dat dat vanzelf komt als we elkaar wat beter kennen.
Na het voorstellen en het vergelijken van de dikke buiken (die van mij is mooi gemiddeld!) was het tijd voor het echte werk: de oefeningen. De moeders onder de lezers herkennen misschien het 'kwispelen' en 'je staart omhoog doen'? En niet te vergeten het aanspannen van je bekkenbodemspieren (al dan niet gecombineert met duimzuigen) het het buikademhalen? Ik voelde me toch enigszins ongemakkelijk bij het doen van deze gekke capriolen. Maar het is vast ergens goed voor, dus ik deed braaf mee. En ach, als je eenmaal bezig bent valt het toch wel mee! En het is erg grappig om te zien hoe ooit soepele vrouwen in enkele maanden tijd zijn omgetoverd in krakende, puffende wagens.
Na het serieuze werk was er gelukkig tijd voor een echt thee-kransje! En daar werd al snel volop gebabbeld. Ik ben zeker benieuwd naar de volgende keren en dan in het bijzonder naar de les van 2 april. Johan mag dan ook mee...
De 'juf' was een vlot persoon. En als ik al dacht dat de pufclub alleen maar een gezellig theekransje was, dan had ik dat toch wel mis. Niet dat we nu van die acrobatische toeren uit moesten halen, maar er werd wel degelijk bewogen. En niet zozeer onze kaakspieren. Juf verzekerde ons, dat dat vanzelf komt als we elkaar wat beter kennen.
Na het voorstellen en het vergelijken van de dikke buiken (die van mij is mooi gemiddeld!) was het tijd voor het echte werk: de oefeningen. De moeders onder de lezers herkennen misschien het 'kwispelen' en 'je staart omhoog doen'? En niet te vergeten het aanspannen van je bekkenbodemspieren (al dan niet gecombineert met duimzuigen) het het buikademhalen? Ik voelde me toch enigszins ongemakkelijk bij het doen van deze gekke capriolen. Maar het is vast ergens goed voor, dus ik deed braaf mee. En ach, als je eenmaal bezig bent valt het toch wel mee! En het is erg grappig om te zien hoe ooit soepele vrouwen in enkele maanden tijd zijn omgetoverd in krakende, puffende wagens.
Na het serieuze werk was er gelukkig tijd voor een echt thee-kransje! En daar werd al snel volop gebabbeld. Ik ben zeker benieuwd naar de volgende keren en dan in het bijzonder naar de les van 2 april. Johan mag dan ook mee...
2 Reacties:
Ja, ik zal er dus inderdaad wel aan moeten geloven. Ach, nou ja: er zijn vast ergere dingen. Toch?
Ja, de bevalling bijvoorbeeld ;-)!
Een reactie posten
<< Home