Baby-dump

Het moet er toch een keer van komen (hè Johan!). Afgelopen zaterdag gingen we naar de Baby-dump. De Baby-dump is geen- zoals de naam doet vermoeden - plek waar je je koter kwijt kunt als je er zat van bent. De Baby-dump is een winkel met veel, heel veel babyspullen. Geloof me: je stapt als zwangere een heel andere wereld binnen. Aanstaande ouders speurend naar alles wat goed, mooi en het liefst niet al te duur is, ook al is zelfs het beste niet goed genoeg voor hun kind in wording.
Maar deze week was het dus zover. Johan en ik gingen op oriëntatie. Samen met vrienden, zelf al doorgewinterde ouders van een dochter en zwanger van nummer twee. Ik kan je zeggen dat dit - naast gewoon gezellig - ook erg leerzaam is. We kregen van hen veel handige tips, do's en don'ts. Ons doel was een kinderwagen. Het liefst zo een waar je ook een wandelwagen van kunt maken en waar je ook nog een autostoel op kan klemmen. Een kinderwagen op de groei dus. Neuzend tussen alle fel-gekleurde drie- en vierwielers, zie ik in mijn ooghoek een vrouw op mij afstormen. Ze vliegt me om de nek en feliciteert mij met mijn/onze zwangerschap. Nog wat betoeterd herken ik dan eindelijk wie het is. Het schoonzusje van mijn vriendin! Ook zwanger en ook in mei uitgerekend!
Nadat we met zijn zessen (of moet ik zeggen negenen?) een kop thee en een broodje hadden verorberd, zetten we onze kwaliteitsmetingen voort. Er was toch wel een hele leuke aanbieding. Dus eigenlijk hadden we onze zinnen meteen al op een kinderwagen gezet. Fout! We gingen voor oriëntatie! Maar de aanbieding was alleen vandaag nog geldig. Fout nummer 2! Volgende week zijn er ook nog aanbiedingen. Maar de kleur die we willen hebben is er nu nog! En dat was fout 3, want alles is gewoon te bestellen. Kortom: we hebben een kinderwagen besteld. Precies zoals we hem hebben willen... In de kleuren van de sponsor! Nu nog even wachten... eind februari kunnen we hem thuis bewonderen.

Pa-post tussendoor (1)

Au3: "Ik heb vandaag mijn eerste augurk gesnaaid."

Pa-post (2)

Alles is dus, zoals jullie hieronder kunnen lezen, gezond. Moeder maakt het goed, kind maakt het goed. En oh ja: pa's gezondheid is ook prima in orde. Alleen een beetje meer sporten, graag.
Gek dat je nu ineens met mensen over baby's praat, ervaringen deelt en dat soort dingen. Eerlijk gezegd had ik het daar nooit zo op. Ik wil dan ook proberen om één en ander tot een minimum te beperken, maar dat lukt niet altijd. Met het stemmen houd ik ineens ook rekening met de veranderende familieomstandigheden, straks. Ja, ik vind namelijk wel dat kinderopvang goed en - met name - goedkoop geregeld moet worden. Hoe we het precies gaan aanpakken, weten we nog niet. Daar is ook nog voldoende tijd voor om erover na te denken. In ieder geval moet ik mijn bedrijfje natuurlijk runnende houden en ook Au3 zal af en toe haar tijd aan haar werkgever moeten geven. Afijn: komen we wel uit. Of heeft iemand tips?

Naar Giny (2)

Eergisteren was het weer tijd voor een gezellig bezoekje aan Giny. En ik ga maar meteen met de deur in huis vallen: moeder en kind maken het goed! Hoera!!! Voor zover Giny het kon zien zag alles er prima uit. Hij maakte met de echo een soort dwarsdoorsnede en zo werd de baby doorgelicht. We zagen zijn schedeltje, hersenaanleg, armen, hart, maag, urinebuis, benen... Nu denken jullie vast dat we weten dat het een jongetje wordt, maar ik spreek van 'zijn' omdat dat gewoon makkelijker is. 'Het' die ik 'hem' noem kan dus net zo goed een 'haar' zijn. Volg je het nog?
Ook moeder maakt het goed. Mijn bloeddruk was prima, urine en bloed zijn onderzocht en ook hier zijn geen mankementen gevonden. Na het doktersbezoek liep ik te huppelen door de stad. Ik denk dat ik me (onbewust) toch drukker heb gemaakt over de gezondheid van de baby dan ik dacht. Mijn broer en schoonzus hebben een kindje gekregen dat naar 3 dagen is overleden. Hij had naast het downsyndroom ook een open buikwand. Toen Giny zei dat de buikwand mooi gesloten was, voelde ik toch wel tranen opkomen. Je weet natuurlijk nooit hoe het verder gaat, maar: so far so good, zeg ik steeds.
Tot slot nog even een tranentrekker. Heb je een zakdoek bij de hand? Tijdens de echo had lag de baby te slapen, hij had zijn duim in zijn mond en hij rekte zich één keer uit... Een heel mensje van nog maar 7 centimeter en ik vind hem nu al schattig!

P.S.: Heeft hier iemand ervaring mee? Op de echo staat als uitgetelde datum: 21 mei 2007. Giny ging het zelf uitrekenen (ik was dus woensdag 13 weken en 2 dagen) en hij kwam op 30 mei uit. Volgens ons heeft hij zich verrekend. We gaan het de volgende keer vragen, maar als je een rekenwonder bent: wat is jou conclusie?

Slim!

Het schijnt dat zwangerschap vrouwen slimmer maakt. Ik zal heel eerlijk zeggen dat ik er nog bar weinig van heb gemerkt. Misschien komt dat na de bevalling? Tot nu toe heb ik alleen maar last van zwangerschaps-dementie.

Lekkere luchtjes...?

Lang niets van me laten horen. Twee redenen. De eerste was dat onze laptop kapot was. Wel een goed excuus dacht ik zo, gezien manlief over het algemeen vaak de andere computer bezet. De tweede reden is een erge vorm van misselijkheid, waardoor ik geen puf en inspiratie had voor een getikt stukje.
Iedereen die hoort en/of weet dat je zwanger bent, vraagt ALTIJD hoe het met je gaat. Super leuk natuurlijk. (Voor Johan wat minder, want als een vrouw zwanger is gelden mannen - tijdelijk hoop ik - niet mee.) Hoe gaat het met mij... Nou, de misselijkheid is over het algemeen goed te verdragen. Als ik maar regelmatig wat eet, zodat mijn maag bezig blijft, dan heeft 'ie geen tijd om misselijkmakend te zijn. De vermoeidheid is vervelend, maar als het even kan, ga ik overdag een uurtje slapen. Dan trek ik de dag wel. Waar ik vooral last van heb zijn: lekkere luchtjes!
Alles, maar dan ook werkelijk alles wat ik in de regel lekker vind (vond) ruiken stinkt. De meesten vinden honden stinken, maar onze hond ruikt vooral erg lekker als hij slaapt of geslapen heeft. Daarnaast rook ik hem eigenlijk nooit. Nu stinkt hij de hele dag, en hij laat dan geen vieze scheten.
Maar wat ik vooral afgrijselijk vind zijn chemische luchtjes! Daaronder vallen schoonmaakmiddelen, maar vooral ook wc-verfrissers, deodorant, doucheschuim, parfum en ga zo nog maar even door. Als Johan onder de douche vandaan komt, kan ik beter even een uurtje uit zijn buurt blijven, want dan ga ik zo ongeveer bijna letterlijk over mijn nek.
Het viel me vorige week ook op, dat ik al een hele tijd niet op onze zolder was geweest. Ik kom daar normaal met enige regelmaat, want ons hele kleding-was-gebeuren vindt daar plaats. Maar ik vind schone was dus om te kotsen!
Inmiddels heb ik de wasverzachter en de (normaal heerlijk geurende) wc-blokjes uit ons huis verbannen. Ik geniet nu van geurloze luchtjes en ondertussen hoop ik dat ons bezoek het bij ons thuis niet al te veel vindt stinken...