Romanticus

De papa van het kindje is een nuchtere Groninger. Maar heel af en toe een gigantische romanticus. En dat verrast dan des te meer. Toen we ons eerste afspraakje hadden, beloofde Johan dat hij me een keer mee zou nemen naar Parijs. We zijn nu echter bijna zeven jaar verder, we hebben veel gereisd, maar van Parijs hebben we nog niet samen genoten.
In januari hebben we een weekje vrij. Het idee was geboren, dat we dan wel naar de Franse hoofdstad konden gaan. We zijn immers nu nog met ons tweetjes, en een city-trip doe je toch niet meteen met je pasgeboren telg. Nu wil het geval dat we ons huis nog aan het reorganiseren zijn en ik vond, dat we eerst dat maar op orde moesten hebben. We kunnen immers altijd begin januari nog een reisje naar Frankrijk boeken? Johan beaamde dit en toen had me eigenlijk al wat moeten dagen. Meestal gaat hij hier namelijk tegenin en heeft hij veel argumenten om juist wel die vakantie al te boeken.
Het is zondag 3 december en we vieren Sinterklaas. Ik krijg een gedicht in handen en al in bijna een oogopslag zie ik waar het gedicht over gaat. Ik barst in tranen uit en kom niet meer uit mijn woorden. Mijn nichtjes en neefjes staan verbaasd en geschrokken naar mij te kijken en snappen er niets van. Mijn nichtje biedt zelfs nieuwsgierig aan, dat zij het gedicht wel voor wil lezen, maar ik wil het zelf doen. Met veel moeite en gehakkel kan ik het gedicht verder voordragen. Uit het gerijm blijkt dat man-lief in het geheim een vierdaagse reis naar de romantische stad heeft geboekt! Hij was nog even bang dat ik dit niet leuk zou vinden, maar dit is toch in een woord GEWELDIG! Johan, bedankt en een dikke smok!