Je t'aime...

Johan beloofde me 7 jaar geleden, dat hij me mee zou nemen naar Parijs. Nu zijn we weer terug uit de zeer romantische Franse hoofdstad! Het was het wachten zeker waard! Wat een super stad! Maar ik had dan ook super gezelschap :-)! We vertrokken dinsdag. En omdat manlief had geboekt - hij is een avondmens - gingen we gelukkig niet te vroeg. De reis naar Rotterdam duurde langer dan het vervolg met de Thalys naar Parijs. In slechts 3 uur ben je van 'Rotjeknor' in de Franse hoofdstad. Ons hotel lag aan het station, dus alles was snel gevonden. Erg knus, erg Frans, erg goed verzorgd!
Ons arrangement bestond ook uit een diner voor twee. Daar maakten we meteen 's avonds gebruik van. Nu bleek het best lastig om iets uit te kiezen in een Frans restaurant, wat je ook mag eten als je zwanger bent. Veel vis (maar ook slakken en mosselen en dat lust ik niet) en veel kaas (welke mag ik hebben?). Uiteindelijk vond ik iets met zuurkool. Als jij denkt dat je in Frankrijk alleen kleine porties geserveerd krijgt... Na een uitgebreide maaltijd was het tijd voor een avondwandeling: naar de Sacre Coeur. Dat liet het eten wel zakken.
De volgende twee dagen hebben we veel, heel veel gezien. Op dag één vooral te voet. Dit bleek toch wel erg zwaar te zijn. Mijn buik vond dit niet altijd even prettig. De loopstukken werden dan ook steeds korter en de pauzes ("Hé, daar is ook een leuk café!") steeds langer. Ook raak je als je zwanger bent erg gefixeerd op plasmogelijkheden. Want ik moest nogal eens!
Op dag twee hebben we veel met de metro gedaan. Een prima systeem en je komt echt overal. Alleen bij de Eiffel Toren hadden we wel wat moeite om het gat in de grond te vinden. Maar Johan spreekt een goed woordje Frans - chapeau! - , dus we kwamen er wel uit.
Twee dagen sjouwen resulteerden in zere voeten, benen met spierpijn, een stijve rug. Daarnaast leverde het veel meer leuke dingen op. Prachtige plekken, mooie plaatjes, romantische momenten, tijd voor elkaar en ons kind (de baby herinnerde ons er regelmatig aan dat we toch echt met ons drieën in Parijs waren) en - als ik dat al nodig had - een bevestiging hoezeer ik het met mijn 'hubby' getroffen heb! Johan: Bedankt, dikke smok et je t'aime!